Duurzaamheid en mijn reis naar Portugal (deel 3)
Al wandelend ontstaat het pad
Het Zoutpad van Raynor Winn gelezen? Over een stel die hun huis kwijt raken en het kustpad in Cornwall gaan lopen en onderweg wild kamperen. Hij heeft een diagnose gekregen van CBD, een zeldzame aandoening, waarbij je steeds minder kunt. ‘Doe rustig aan en geen trappen lopen’, dat zei de dokter. Ze gaan toch op reis en gedurende hun 1000 km tocht gaat hij zich beter voelen, makkelijker bewegen, lijkt de fysieke achteruitgang gestagneerd.
Wandelen om beter te worden
Dat wandelen goed voor je is, wist ik al, maar dat het zo goed zou zijn dat je een ziekte halt kunt toeroepen, dat wist ik niet. Of toch wel?
Jaren geleden kreeg ik de diagnose ‘chronische vermoeidheid’. Ik kon niet veel meer dan een afwas per dag en sliep veel. Bewegen deed ik amper, al wist ik dat het me goed zou doen. Maar ja, als de trap op al teveel is, hoe doe je dat dan?
Met hele kleine stapjes heb ik de weg gevonden naar meer energie. Poeh, dat ging niet vanzelf, het was een proces van een aantal jaren. In dat hele traject was bewegen onderdeel van het hersteltraject. Eerst ging ik zwemmen, later vooral wandelen en nog een paar jaar later naar de sportschool en yoga. Steeds meer ontdekte ik dat hoe moe ik ook kan zijn, ik me altijd beter voel als ik heb gesport. Toen de sportscholen dichtgingen in de coronatijd was het echt even slikken. Ik voelde mijn lijf weer vast worden, de energie afnemen.
Veel wandelen…
Ik wandelde altijd al veel, maar ben het de laatste jaren weer meer gaan doen. Sowieso begin ik elke thuiswerkdag met een wandeling van een half uur. Steeds meer werk- en sociale afspraken zijn nu wandelafspraken. Waar ik jarenlang de vertragende factor was in een wandelgezelschap, merk ik dat ik nu niet alleen mensen bij kan houden, maar zelfs soms met meer energie en gemak loop dan sommige van mijn wandelmaatjes. Ik ben niet langer standaard de zwakke schakel. 🙂
Een bergtocht in Noorwegen
Afgelopen zomer in Noorwegen liep ik samen met Peet een pittige bergtocht, waar ik mij met veel wandelen en een speciaal sportschool-schema op had voorbereid. Opbouwen doe ik in kleine stapjes, nog steeds. Het effect was tof: ik liep de tocht zonder grote beperkingen. Ontdekte dat ik echt meer kan dan ik zelf voor mogelijk had gehouden.
Ik ging de tocht lopen met het idee ‘nog 1 x zo’n tocht, nu ik het (nog) kan’ , maar inmiddels is er een verlangen in mij aangewakkerd om nog zo’n tocht of meerdere van dit soort tochten te gaan lopen. En de volgende is inmiddels gepland: in Toscane.
De cadans, de natuur, de stilte, het eten zo van het land, het ruisen van de wind. Ik geniet!
Alleen wandelen, een nieuwe ervaring
In oktober was ik op bezoek bij mijn vriendin die samen met haar man een geitenboerderij in Portugal runt. Ze wonen in een prachtig bergachtig gebied, afgelegen en stil. Daar deed ik een nieuwe wandelervaring op. Ik heb een echte bergtocht gelopen in mijn eentje, 10 km.
De berg op zoals elke dag en dan weer af richting het stuwmeer. Dan over de weg (omhoog, omlaag) naar een verderop gelegen dorp en stijl omhoog tegen de berg op weer terug naar de boerderij. Onderweg hou ik 2x een pauze, even een kopje thee en een boterham met zelfgemaakte geitenkaas.
Ik realiseer me dat ik nooit zolang alleen loop. En hoezeer ik ook graag onder de mensen ben, dit alleen lopen bevalt me. Mijn gedachten hebben de vrije loop. Er zijn geen piekergedachten zoals ik krijg als ik lang stil zit, maar juist positieve gedachten. Ik geniet van mijn omgeving, krijg ideeën en… ik voel me energiek. Zelfs de pittige helling op het eind loop ik zonder al te veel moeite op. Geen pijnlijke kuiten, geen gehijg en gepuf, gewoon lopen…
En weer realiseer ik me hoeveel meer energie ik heb dan jaren geleden en wat het wandelen daaraan heeft bijgedragen.
Hoop
Raynor Winn schrijft in haar nieuwste boek ‘Landlijnen’ over de hoop die door het wandelen (weer) ontstaat. Hoop op herstel, hoop op nieuwe vergezichten. Hoop op een wereld waarin de mens meer in harmonie is met de natuur. Ik teken ervoor!
💚
P.s. Waarom ik deze, wel erg persoonlijke, blog schreef? Als Happy Planet Professional draag ik graag bij aan een duurzame wereld. En om die duurzame wereld te realiseren hebben we iedereen nodig. Zorgen dat je een energiek leven kunt leiden is dus niet alleen goed voor jezelf, het is essentieel als je wilt bijdragen aan een mooiere wereld. Daarom deel ik dit verhaal.
P.s. 2: Kamp je ook met chronische vermoeidheid, dan kan ik je dit boek echt aanraden: Energiek leven – van Lottie van Starkenburg. Lottie geeft woorden aan verschillende soorten vermoeidheid en geeft handvaten om structureel energieker te leven voor mensen met energiebeperkingen.
P.s.3. Wil je een betere balans in je werk? Volg dan de masterclass ‘van werkdruk naar werkplezier’ op 14 april, online. Aanmelden kan hier.
